Codzienność

Przestaje mnie dziwić sytuacja w naszym kraju,w końcu ściera się tu kilka pokoleń ludzi z których każdy ma inne podejście do życia i zupełnie inne poglądy.Są ludzie starsi którzy dorastali w czasach restrykcyjnych gdy nauczyciele byli nieomylni i bez karni w formie jakiej nauczali czy "pokazywali" alternatywy czekające na topornych którzy byli tłamszeni siłą jeżeli coś przeskrobali.Dzieciaki nie mogły się wyrazić i określić swobodą.Wszystko kręciło się wokół innych bo dobro jednostki według rodziny zależało od tego co pomyśli sąsiad czy sąsiadka a nawet i ksiądz.Nie do pomyślenia było schańbić nazwisko rodzinne.Ci ludzie dorastając,wchodząc w dorosłość nie mieli wiele.Tym bardziej kiedy mieli już rodziny poznali prl,komunę,kartki pewex.Co niektórzy uciekali z kraju w celu zarobienia,do najdziwniejszych krajów w świecie o których nawet bym dziś nie pomyślał że można tam zarobić i odłożyć.Co po niektórzy wychowywali dzieci na miarę wyższego standardu jednak większość nie miała takich możliwości co powodowało zawiść i zazdrość którą jesteśmy zaznaczeni od pokoleń.Dziś są to ludzie starsi którzy odłożyli i pomagają swoim już dorosłym dzieciom i ich wnuką bądź ludzie którzy zamknęli się w swojej zgryzocie nieznający innego życia.Najgorszy jest człowiek zmierzły i sfrustrowany ktoś komu w życiu nic nie wyszło,niczego nie miał i jest zazdrosny tym że dziś młodzież ma swobodę,wolność słowa,ubioru i religii.Kiedyś tego nie mieli nie poznali ale powinni jednak cieszyć się szczęściem innych a nie próbować im je zabrać.